Το επόμενο χρονολογικά σημαντικό έργο για την Αθήνα είναι το έργο των James Stuart και Nicholas Revett οι οποίοι μένουν στην Αθήνα τρία χρόνια ,1751- 1753 και το συγγραφικό τους έργο είναι το τετράτομο «The Antiquities of Athens measured and delineated». Στο πλούσιο αυτό έργο δημοσιεύονται ακριβή αρχιτεκτονικά σχέδια καθώς και ένας κατάλογος τοπωνυμίων της Αττικής. Το 1755 αποβιβάζεται στον Πειραιά και ο Julien David Le Roy τον οποίο φιλοξενούν οι Καπουτσίνοι μοναχοί. Ο Le Roy διαβάζει τον Παυσανία και ταυτίζει τις αρχαιότητες εκδίδοντας έτσι το βιβλίο «Les ruines des plus beaux monuments de la Grece, considérées du côté de l'histoire et du côté de l'architecture» το 1770. Ο συγκεκριμένος αρχιτέκτονας περιηγητής, είναι τρανταχτό παράδειγμα των ανθρώπων που επισκέπτονται την Αθήνα για τις αρχαιότητες, μέσα όμως από το ταλέντο τους στο σχέδιο, την παρατήρηση και την διορατικότητα αναδεικνύουν την αρμονία που υπήρχε ανάμεσα στην αρχαία και την νέα πόλη των Αθηνών.

 Μία δεκαετία αργότερα, το 1765, η εταιρεία Dilettanti στέλνει τον Richard Chandler ο οποίος περιγράφει αρκετά αναλυτικά την πόλη στο βιβλίο του «Travels in Greece, or an Account of a Tour Made at the Expense of the Society Of Dillettanti» που εκδίδεται το  1776. Ακόμα σημαντικότερο για τα τέλη του 18ου αιώνα είναι το συγγραφικό έργο του Robert Walpole, «Memoirs relating to European and Asiatic Turkey». Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στην οικονομία, την διοικητική οργάνωση, καθώς επίσης την χλωρίδα και πανίδα της Αττικής, αφού ο ίδιος είχε λάβει εκπαίδευση βοτανολογίας.

Στις αρχές του 19ου αιώνα επισκέπτονται και καταγράφουν την τοπογραφία της Αττικής οι  Edward Dodwell, William Martin Leake και Charles Robert Cockerell. O Dodwell είναι ιρλανδός ζωγράφος με τα σχέδια του οποίου έχουν στολιστεί όλες τις έρευνες που έχουν εκδοθεί που τοποθετούνται στην οθωμανική Αθήνα, και ενώ αποτυπώνει αρχαία μνημεία εντάσσει την καθημερινή ζωή στα έργα του προσφέροντας υλικό για παρατήρηση στα έργα του. Οι Leake και Cockrell παρουσιάζουν μεγάλο έργο επίσης με το βιβλίο τους «Athens».

​

Μία σύντομη αναφορά οφείλει να γίνει και στα χρονικά που γράφονται στα χρόνια της τουρκοκρατίας, καθώς επίσης και στα αυτοβιογραφικά συγγράμματα. Τα βιβλία αυτά είναι πολύτιμα ως προς τις κοινωνικές μαρτυρίες, καθώς επίσης και καταστάσεις καταπίεσης από τους κατακτητές τις οποίες οι παραπάνω δεν βίωναν. Το παλαιότερο χρονικό είναι το «Σύντομο Χρονικό, το οποίο αφορά την κατάκτηση της Αθήνας και τα πρώτα χρόνια της κατάκτησης της Αθήνας. Στο σύγγραμμά γίνεται αναφορά στο παιδομάζωμα και σε επιδημίες που μειώνουν τον πληθυσμό της πόλης. Επόμενο χρονολογικά είναι το «Χρονικό Μάτεση» το οποίο αναδημοσιεύει ο Καμπούρογλου και αναφέρεται κυρίως στην ενετική κατοχή, και το «Χρονικό του Άνθιμου» το οποίο περιγράφει την Αθήνα την περίοδο 1754-1800. Ο Φιλαδελφεύς δημοσιεύει «Το ημερολόγιο του Δημήτριου Καλλιφρονά» ενώ χρήσιμη πηγή είναι και τα «Αναργύρεια Αποσπάσματα».

Αυτοβιογραφικές πηγές αποτελούν δύο συγγράμματα τα οποία αναφέρονται στα χρόνια της τυραννίας του Βοεβόδα ΧατζηΑλή Χασεκή. «Το χρονικό της Σκλαβωμένης Αθήνας του Παναγή Σκουζέ, θεωρείται μία ολοκληρωμένη εξιστόρηση του τι συνέβαινε εκείνα τα χρόνια, την οικονομική και σωματική εκμετάλλευση των Αθηναίων από τον βοεβόδα και πολλές πληροφορίες για τις αλλαγές στο Αθηναϊκό ψηφιδωτό. Ο Μπενιζέλος, γράφει την «Ιστορία των Αθηνών», ενώ όμως θέλει να δημιουργήσει ένα πιο ολοκληρωμένο και επιστημονικά τεκμηριωμένο έργο, ως επί το πλείστων περιγράφει και αυτός τα έντονα χρόνια που βίωσε υπό την τυραννία Χασεκή.